بسم الله الرحمن الرحیم
مکه ... مدینه... جاهایی قشنگ تر از این جاها هم تو دنیای ما هست؟ جاهایی که پیامبر(ص)... حضرت زهرا (س) ... امام علی (ع) و فرزندان پاک اونا قدم گذاشتن... نماز خوندن... . تو تلویزیون با یه آقایی مصاحبه کردن کنار حرا.... می گفت می خواسته تو محراب پیامبر نماز بخونه اما... اما جرئت نکرده تو جایی که مردی مثل محمد (ص) نماز خونده اونم نماز بخونه... اون آقا حق داشت... منم گیج بودم... چرا من؟ چرا من گناهکار؟ روحانی کاروان می گفت :.... فقط به دعوته... می گفت اسم حاجی ها رو تو ماه رمضون می نویسن... من؟ باورم نمی شد... هنوزم نمیشه. ولی رفتم . خواست خدا بود...
یه روز قبل از پرواز به مکه از زیارت امام رضا (ع) برگشتم... ناخودآگاه جور شده بود. رفته بودم مسابقه . تو مسابقه موفق نبودم ولی امام رضا (ع)... تو دلم بود یه کبوتر امام رضا (ع) رو ببرم بقیع.... یعنی کبوتره چند روز دووم میاورد؟؟؟
بالاخره رفتیم با بدرقه ی چشمای گریون و آرزومند... با بدرقه ی آدمایی که دلاشونو تو کیفا و تو وسایلمون گذاشته بودن تا با خودمون ببریم عجیب این بود که اون دلا قبل از رسیدن ما به حرم رسیده بود.... به عربستان رسیدیم... غربت بود؟ ترس بود؟ جدایی از بابا و مامان ها بود؟ شادی بود؟ هرچی بود یه حس عجیب تو دل همه ی بچه ها غوغا می کرد.
نماز ظهر رو تو فرودگاه خوندیم . بعضیا رو کاغذ خیلی ها رو فرش و تک و توک هم رو مهرایی که تو دستامون غایم می کردیم و موقع سجده زیر پیشونی مون می ذاشتیم نماز خوندیم.
از جده راه افتادیم به سمت مدینه...
چند ساعتی تو راه بودیم
کم کم به مدینه نزدیک می شدیم... داخل مدینه رفتیم... روحانی کاروان یه سمتی رو نشون داد و گفت : مناره های مسجد النبی...
